Drugie życie pewnego taboretu...

Pewnego deszczowego wieczoru, wyszłam na spacer z Karmelem, a wróciłam z psem i taboretem po przejściach. Kiedy go zobaczyłam przy trzepaku w tych strugach deszczu, zrobiło mi się go strasznie żal. Warstwy farb olejnych, odchodziły  jedna po drugiej. Porozklejany i rozklekotany, ale pewnie z ciekawą historią. Komuś służył przez lata, ale stał się nie potrzebny, więc go przygarnęłam. Miał swój urok, ale postanowiłam go odświeżyć, żeby jakoś się prezentował. Roboty miałam po łokcie, szlifowania, sklejania... Na koniec przetarłam go pastą wybielającą. Zakochałam się w nim po uszy... Najbardziej zachwyca mnie jego siedzisko z desek. Ciekawe ile ma lat, myślę że jest starszy ode mnie:)